خودارضایی در قران

خودارضایی در قران

سوره مومنون: ایات 5 تا 7

وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (5) و آنها که دامان خود را (از آلوده‏ شدن به بی عفتى) حفظ میکنند ( فروج یعنی الت تناسلی)

إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ (6)
تنها آمیزش جنسى با همسران و کنیزانشان ( در گذشته کنیز و غلام جزء محارم و خانواده محسوب می شده ) دارند، که در بهره‏گیرى از آنان ملامت نمی‏شوند;

فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاء ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ (7)
و کسانى که غیر از این طریق را طلب کنند، تجاوزگرند!
   
از حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ از حکم استمناء می‌پرسند. آن حضرت می‌فرماید: «گناه بزرگی است که خداوند در قرآن مجید از آن نهی فرموده است و استمناء کننده مثل این است که به خودش نکاح کرده و اگر کسی را که چنین کاری می‌کند، بشناسم، با او همخوراک نخواهم شد.» راوی حدیث می‌پرسد: از کجای قرآن حکم آن فهمیده می‌شود؟ فرمود: از آیه «هر کس با غیر از همسر و کنیزش شهوتش را دفع کند، ‌ایشان تجاوز کارانند» راوی پرسید: گناه زنا بزرگ‌تر است یا استمناء؟ حضرت فرمود: استمناء گناه بزرگی است.

 امام ـ علیه السّلام ـ حکم استمناء را می‌پرسند،‌ درپاسخ فرمود: «از گناهان بزرگ و بسیار زشت است» و از حکم کسی که با حیوانی جمع شود، یا به وسیله مالیدن، شهوتش را دفع کند، پرسیدند، فرمود: «هر کس شهود خود را به این وسیله و مانند آن دفع کند در حکم زنا کردن است. یعنی با گناه زنا برابر می‌باشد.»



حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: «سه دسته‌اند که خداوند با ایشان سخن نمی‌گوید و به نظر رحمت به ایشان نمی‌نگرد و پاکشان نفرموده و برایشان عذاب دردناکی است: کسی که موی سفیدش را بکند (تا نمایش دهد که جوان است)، و کسی که به وسیله عضو خودش شهوتش را خارج کند، و کسی که با او لواط کرده شود.»


رسول خدا ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: «هر کس، که با دست شهوتش را بیرون کند ملعون است.»


پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: لعنت خدا وفرشتگان و همه مردم بر استمناگر و لواط کننده

گان باد. میزان الحکمه ج 8 ص539